Tom around the world: Maui, Hookipa vs. Tom

Vandaag begon, zoals vele dagen op Maui, rond kwart over 6 in de ochtend. Echter was het vandaag wat moeilijker om uit bed te komen. Gisteren was namelijk een bijzonder actieve dag. De dag bestond uit 2 uur surfen in de ochtend en een grote hike in de middag. De hike vond dit keer plaats in de Ioa valley, maar dat is een verhaal voor een andere keer...

Nadat ik wat ontbijt daar binnen had gewerkt vertrokken Simon en ik richting de golven. Terwijl we onderweg, waren zagen we hoe de wolken langzaam rond de bergtoppen aan het verdwijnen waren en de zon opkwam. Ik kan na 8 weken nog steeds niet wenen aan het uitzicht hier, werkelijk onvoorstelbaar. Dit keer gingen we naar Hookipa. Hookipa is denk ik de populairste surfspot hier op Maui, en zeker niet voor beginners. Het was niet de eerste keer dat we daar gingen surfen, en het zal zeker ook niet de laatste keer zijn geweest. Eenmaal daar, waren we al snel in het water te vinden. En na maar 6 minuten pedellen waar we voorbij het grootste gedeelte van de branding en kon het surfen beginnen.

Het was slechts de 3e keer op mijn nieuwe oude surfboard en ik had de smaak al snel goed te pakken. Het duurde vervolgens ook niet lang voordat ik iets te dapper werd. Een grote golf rolde dichterbij en niet iedereen was op tijd uit de weg, waaronder natuurlijk ik. In plaats van te 'duckdiven' (http://www.youtube.com/watch?v=kAvKjikGuzQ) besloot ik op het laatste moment toch een poging te wagen om dit bak beest te temmen. Iets waar ik al heel snel spijt van kreeg. De golf doemde steeds dichterbij en ik kreeg al snel in de gaten dat ik precies op het verkeerde punt was. Ik keek nog een laatste keer achterom en zag hoe de golf naar beneden kwam. Ik nam een laatste teug adem en wachten op de klap die zou komen...

Het water kwam als een ware hamer naar beneden en voor ongeveer 15 seconden werd ik onderwater door de golf mee gesleurd. Het heeft op dat moment geen zin om tegen de stroming te vechten omdat die simpelweg gewoon te sterk is. Ik beschermde me hoofd en maakte een aantal keer goed contact met me board onderwater. Vervolgens merkte ik dat ik langzaam los kwam van de stroming, maar dat rustgevende gevoel kwam al snel ten einde. Ik voelde namelijk iets knappen en op dat moment realiseerde ik me, dat niet ik, maar mijn leash was stuk gegaan, en daarmee ook mijn surfboard verloren was. Ik was net op tijd boven water om mijn surfboard rollend in de golven te zien vertrekken. Het bruisende witte water bood me op dat moment maar weinig troost. Ik realiseerde me dat de golven het board mee zouden nemen tot op de rotsen, en dat dat het einde van mijn board zou betekenen. Helaas had ik geen tijd om afscheid te nemen van mijn dierbare board, achter mij hoorde ik namelijk al de volgende golf aanstormen.

Ik dook vlug onderwater om de klap van de hamer te vermijden, maar werd onderwater wederom geconfronteerd door de stroming. Gelukkig was deze wat minder heftig als de vorige, maar toen ik weer boven water kwam, realiseerde ik me wel dat ik op de totaal verkeerde plek was terecht gekomen. Namelijk midden in de branding en Hookipa staat niet echt bekend om haar kleine golven. Ik begon met zwemmen richting de kust maar werd al snel geconfronteerd met de volgende golf, en de volgende, en de volgende...

Ik begon langzaam buiten adem te raken en begon me te realiseren dat het een hele lange zwemtocht zou gaan worden op deze manier. Op dat moment werd ik geconfronteerd, niet met de volgende golf, maar een andere surfer. Hij was onderweg mijn board tegen gekomen en zag dat ik hem goed kon gebruiken. Herenigd met mijn board, kwam vervolgens makkelijk uit de branding en duurde het ook niet lang voordat ik weer op het strand stond. Ik was moe en verslagen, maar kan niet wachten tot de volgende keer!

Hookipa 1 - Tom 0