Dag XV, XVI
Door: Tom Zeegers
Blijf op de hoogte en volg Tom
09 Augustus 2013 | Vietnam, Nha Trang
Dag XV
Het is vroeg als we opstaan, heel vroeg. Vandaag vertrekken we naar Nha Trang. Een stad met veel toeristen en witte stranden. We gaan per trein, helaas overdag en de reis zal ongeveer zo'n 10 uur duren. Vanwege de aankomende storm is het drukker als normaal in de avond treinen/bussen en waren die helaas al snel volgeboekt. We besluiten vervolgens dus maar overdag te reizen. Slapen in de trein is lastig, maar gelukkig niet onmogelijk. De soft seats zijn wel oke, maar het gebrek aan been ruimte is altijd dodelijk voor lange mensen. Gelukkig weten we toch nog zo'n 5 uur onze ogen te sluiten en scheelt het een groot stuk van de reis. Echter besluiten we wel dit keer het eten in de trein over te slaan. Vanwege vertragingen komen we uiteindelijk rond 21:00 aan bij ons hotel, wij zijn moe en hebben honger. We kiezen ervoor eerst onze honger te stillen en vertrekken naar de dichtstbijzijnde bar. Daar aangekomen hebben ze gelukkig ook nog wat te eten voor ons. Een bord pasta en een pizza later zitten we al snel weer te genieten van onze geniale tijd in Vietnam. Het is wel raar om opeens weer met z'n tween te zijn. Gelukkig duurt het niet lang voordat we weer een hoop interessante mensen leren kennen. Wat ons opvalt is dat er vooral veel Russen zijn, Nha Trang heeft dan ook veel weg van een russisch Lloret de mar.
"Trading the cozy little beach town Hoi An for Nha Trang's concrete anonymity feels like crossing the Styx. Comfy roadside watering holes selling unnamed draught beer gave way to tacky bars adorned with neon stages showcasing Asian bands covering Bob Dylan' songs with a vocabulary limited to 'you', 'again' and 'love'. Granted, the staff of Hoi An's restaurants and hotels were less proficient in the Queen's tongue than those of a metropolis like Hanoi. In their defense its establishments did not sport signs in Cyrillic leaving the Westerner disoriented to the point of comparing this Vietnamese city to the likes of Odessa or Sochi. The fact that Nha Trang is packed with Russian youngsters who are less than eager to meet foreigners highlights leaving behind our British, Dutch and Irish friends in Hoi An. This town will serve as little more than a stopover on our way to Dalat, often named 'petit Paris' for it's cool climate and rich French architecture. It's lush green hills and sparkling falls draw me to them like nature rarely has. The Russians can have Nha Trang for all I care, we'll be out snorkeling and waiting for the bus to leave."
Dag XVI
Vandaag hebben we besloten iets bijzonder toeristisch te ondernemen. We gaan namelijk voor 7$ dollar op een 'booze cruise', dan zou je denken.. dat wordt een goed feestje. Helaas werden we al snel met een hoop teleurstelling geconfrontreerd. Onze party boot bleek een van de vele toeristen boten te zijn vol met: Aziatische families, ouderen en andere mensen die geen zin hadden in een feestje. Gelukkig waren we niet de enige die in deze val getuind waren. We maakte al snel nieuwe vrienden en voordat we het in de gaten hadden waren we al bij onze eerste stop.
Palm trees stand silently in awe of the lush hills covered in majestic pine. The tropics give way to the eternal spring enshrined by the vast embrace of granite and limestone. An enormous valley unfolds in front of our eyes like endless green cloth torn in half by a trickling stripe of blue, a sight as dazzling as a Pollock painting. Solemnly we bid farewell to this country with its turquoise rivers and lotus-laden fields that has granted us such hospitality. For all we know the sanded down pebbles dotted on the shore like candy on cake at a children's birthday party are lost to us, its vivid colours slowly decaying in our memories as time chips away at them. We chose to keep naught but the pinnacle of our days in Nha Trang, thus the treasured salty blue South China Sea will live on in our hearts without the paragliding Russian families littered about like pimples on the face of yesterday's beauty pageant runner up. We'll relish having seen the city and its surroundings from the fifteenth story of a posh hotel, employing confident smiles and smart shirts to bluff our way to the rooftop. Cherry-picking fellow backpackers (I'll admit it; women) to accompany us on snorkeling cruises that otherwise would not have been worth the sunburn. Tom , being the distinguished gentleman he is, joined a Vietnamese boyband on stage (Funky Monkey) to do an impressive rendition of a Dutch nursery rhyme in front of five boats numbering hundreds of tourists of which, rather fortunately, only a handfull grasped our mother tongue. To be sure, glory trailed the daring, the indomitable.
Het is vroeg als we opstaan, heel vroeg. Vandaag vertrekken we naar Nha Trang. Een stad met veel toeristen en witte stranden. We gaan per trein, helaas overdag en de reis zal ongeveer zo'n 10 uur duren. Vanwege de aankomende storm is het drukker als normaal in de avond treinen/bussen en waren die helaas al snel volgeboekt. We besluiten vervolgens dus maar overdag te reizen. Slapen in de trein is lastig, maar gelukkig niet onmogelijk. De soft seats zijn wel oke, maar het gebrek aan been ruimte is altijd dodelijk voor lange mensen. Gelukkig weten we toch nog zo'n 5 uur onze ogen te sluiten en scheelt het een groot stuk van de reis. Echter besluiten we wel dit keer het eten in de trein over te slaan. Vanwege vertragingen komen we uiteindelijk rond 21:00 aan bij ons hotel, wij zijn moe en hebben honger. We kiezen ervoor eerst onze honger te stillen en vertrekken naar de dichtstbijzijnde bar. Daar aangekomen hebben ze gelukkig ook nog wat te eten voor ons. Een bord pasta en een pizza later zitten we al snel weer te genieten van onze geniale tijd in Vietnam. Het is wel raar om opeens weer met z'n tween te zijn. Gelukkig duurt het niet lang voordat we weer een hoop interessante mensen leren kennen. Wat ons opvalt is dat er vooral veel Russen zijn, Nha Trang heeft dan ook veel weg van een russisch Lloret de mar.
"Trading the cozy little beach town Hoi An for Nha Trang's concrete anonymity feels like crossing the Styx. Comfy roadside watering holes selling unnamed draught beer gave way to tacky bars adorned with neon stages showcasing Asian bands covering Bob Dylan' songs with a vocabulary limited to 'you', 'again' and 'love'. Granted, the staff of Hoi An's restaurants and hotels were less proficient in the Queen's tongue than those of a metropolis like Hanoi. In their defense its establishments did not sport signs in Cyrillic leaving the Westerner disoriented to the point of comparing this Vietnamese city to the likes of Odessa or Sochi. The fact that Nha Trang is packed with Russian youngsters who are less than eager to meet foreigners highlights leaving behind our British, Dutch and Irish friends in Hoi An. This town will serve as little more than a stopover on our way to Dalat, often named 'petit Paris' for it's cool climate and rich French architecture. It's lush green hills and sparkling falls draw me to them like nature rarely has. The Russians can have Nha Trang for all I care, we'll be out snorkeling and waiting for the bus to leave."
Dag XVI
Vandaag hebben we besloten iets bijzonder toeristisch te ondernemen. We gaan namelijk voor 7$ dollar op een 'booze cruise', dan zou je denken.. dat wordt een goed feestje. Helaas werden we al snel met een hoop teleurstelling geconfrontreerd. Onze party boot bleek een van de vele toeristen boten te zijn vol met: Aziatische families, ouderen en andere mensen die geen zin hadden in een feestje. Gelukkig waren we niet de enige die in deze val getuind waren. We maakte al snel nieuwe vrienden en voordat we het in de gaten hadden waren we al bij onze eerste stop.
Palm trees stand silently in awe of the lush hills covered in majestic pine. The tropics give way to the eternal spring enshrined by the vast embrace of granite and limestone. An enormous valley unfolds in front of our eyes like endless green cloth torn in half by a trickling stripe of blue, a sight as dazzling as a Pollock painting. Solemnly we bid farewell to this country with its turquoise rivers and lotus-laden fields that has granted us such hospitality. For all we know the sanded down pebbles dotted on the shore like candy on cake at a children's birthday party are lost to us, its vivid colours slowly decaying in our memories as time chips away at them. We chose to keep naught but the pinnacle of our days in Nha Trang, thus the treasured salty blue South China Sea will live on in our hearts without the paragliding Russian families littered about like pimples on the face of yesterday's beauty pageant runner up. We'll relish having seen the city and its surroundings from the fifteenth story of a posh hotel, employing confident smiles and smart shirts to bluff our way to the rooftop. Cherry-picking fellow backpackers (I'll admit it; women) to accompany us on snorkeling cruises that otherwise would not have been worth the sunburn. Tom , being the distinguished gentleman he is, joined a Vietnamese boyband on stage (Funky Monkey) to do an impressive rendition of a Dutch nursery rhyme in front of five boats numbering hundreds of tourists of which, rather fortunately, only a handfull grasped our mother tongue. To be sure, glory trailed the daring, the indomitable.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
